Ciekawa sprawa, wypalona w ogniu tsuba, Ko-Shoami sukashi. Jak wiadomo, wysoka temperatura zostawia twardy i kruchy nalot o niezbyt ładnej, jasnej barwie. Oczywiście oryginalna patyna jest bezpowrotnie stracona. Zatem przystępujemy do renowacji - nalot ogniowy jest fachowo i ostrożnie usuwany.
Tsuba wygląda po takim zabiegu dosyć mizernie, jest szara, ale za to otwierają się ciekawe perspektywy do zbadania sposobu jej wykonania i samej konstrukcji. Wyraźnie widać ślady po dłucie, którym wykonywano ażur (sukashi). Co ciekawe, ślady są tak wyraźne, że ta tsuba, opisana zresztą u Sasano, wydaje się raczej nie pochodzić z okresu Muromachi. Chociaż, kto wie? W każdm razie widać, że została wykuta z jednego "placka" żelaza złożonego jeden, jedyny raz (to ta cienka linia po wewnętrznej stronie mimi).
Niedługo tsuba idzie do repatynacji. Jestem ciekaw jak będzie wyglądać?
przepis na tradycyjna japonska patyne do tsub stalowych:
OdpowiedzUsuńodtłuszczona tsube zawieszamy na sznureczku pod okapem dachu, przed zawieszeniem smarujemy kilka razy jodyna i czekamy az wyschniie.
potem regularnie codziennie zwilzamy. czynnosc ta powtarzamy az powstanie rownomierny ciemno pomaranczowy nalot rdzy. gdy nalot jest calkowity zdejmujemy tsube.
przyrzadzamy roztwor z : olejek gozdzikowy, zywica z drzewa nie duza ilosc, mzna ja rozpuscic jesli jest zaschnieta w malej ilosci terpentyny. taki roztwor nakladamy na tsube za pomoca pedzelka z naturalnego wlosia. tsuba musi byc goraca tak by zaraz po nalozeniu roztwor parowal. powtarzamy te czynnosc az do uzyskania pozadanego koloru. pozwalamy tsubie ostygnac, myjemy pod woda delikatnie i na koncu lekko podgrzewamy, nakladajac na nia za pomoca szmatki cienka warstewke wosku pszczelego.
pozdrawiam
Bartosz Ulatowski